بازگشت شخصیت ها در آثار مصطفی مستور: نوپرداز فن داستان نویسی بالزاکی

مکتب ادبی رئالیسم فرانسوی در قرن نوزده با هدف بازنمایی جسورانه واقعیت شکل گرفت و اونوره دو بالزاک، به عنوان نماینده ی زبده ی این مکتب شهرت جهانی یافت. یکی از فنون ادبی این مکتب که برخاسته از ملاحظات بالزاک در داستان ­نویسی به شمار می­ رود، بازگشت شخصیت هایی است که با حضور در آثار مختلف، آیینه ی تمام نمای تحول تاریخ و جامعه خویش هستند. در میان داستان نویسان معاصر ایرانی، مصطفی مستور، از این فن داستانی بهره برده و حتی در پاره ای موارد از همتایان خود نیز فراتر رفته است، چرا که در آثار وی، علاوه بر تکرار و بازگشت دسته ای از شخصیت ها، شاهد بازآفرینی و بازگشت سایر عناصر داستانی نیز هستیم. مقاله حاضر با کنکاش در این موارد متمایز و بعضاً نوین در آثار مصطفی مستور، در نظر دارد که علاوه بر نمایاندن نوآوری­ های چشمگیر این نویسنده در کاربست این فن نسبت به پیشگامان رئالیسم ادبی فرانسه، چرایی جنبه های جدیدی را که مستور به آن افزوده، بررسی نماید.